روان کننده بتن جزو افزودنی‌های شیمیایی بتن به حساب می‌آید. با اضافه کردن این ماده شیمیایی به ساختار بتن، میزان آب بتن کاهش یافته و در ازای آن، عدد اسلامپ بتن افزایش پیدا می‌کند. به این ترتیب بتن با حفظ تمامی خواص خود، به صورت روان در آمده و در نهایت به راحتی داخل خلل و فرج سطوح شده و آنها را پر می‌کند.
در صورتی که خواهان کسب اطلاعات بیشتر در مورد این محصول هستید، مطالعه ادامه این مطلب می‌تواند برای شما مفید باشد. این مقاله به بررسی مزیت‌های استفاده از این روان کننده، انواع و استانداردهای این ماده شیمیایی اختصاص دارد.
اجاره بتن کن در تهران تخریب به صورت ساعتی، روزانه، هفتگی و ماهانه
مزایای استفاده از روان کننده بتن
امروزه در صنعت تولید بتن از این روان کننده به وفور استفاده می‌شود. دلیل این امر نیز مزیت‌هایی است که استفاده از این ماده در پی دارد. این مزیت‌ها به شرح زیر می‌باشند:
- کاهش میزان آب مورد نیاز برای تهیه بتن
- کمک به افزایش عدد اسلامپ بتن و در نتیجه آن، روان شدن بتن
- کمک به کاهش عیار بتن
- بهبود قابلیت پمپاژ بتن
- استفاده از روان کننده بتن در بتن‌هایی با سنگدانه های نامناسب
- قابلیت استفاده در قالب‌هایی که دارای میلگرد زیاد بوده و نازک هستند
- کمک به بهبود مقاومت فشاری بتن
انواع روان کننده بتن
روان کننده‌ای که برای بتن مورد استفاده قرار می‌گیرد با توجه به نیاز صنایع و کاربرد بتن در موارد مختلف، در انواع متنوعی تولید می‌شود. به صورتی که انواع این روان کننده را می‌توان در دسته‌های زیر قرار داد:
- فوق روان کننده نفتالینی: این روان کننده با توجه به ساختاری که دارد در مناطقی با آب و هوای معتدل و گرم مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روان کننده باعث دیر گیر شدن بتن شده و به عنوان کاهنده آب عمل می‌کند. با استفاده از این ماده شیمیایی می‌توان عدد اسلامپ بتن را تا 18 افزایش داد.
- فوق روان کننده کربوکسیلاتی: این روان کننده با انواع دیگر این محصولات، متفاوت بوده و عملکردی متفاوت دارد. به این صورت که ماده اصلی تشکیل دهنده این محصول، اتر است و از زنجیره‌های جانبی مولکولی تشکیل می‌شود. در صورت نیاز به استفاده از این روان کننده در ساختار بتن، باید 1/2-5/0 درصد وزن سیمان را اندازه گیری کرده و به همین مقدار از روان کننده استفاده نمایید. در صورت استفاده از این روان کننده بتن می‌توان عدد اسلامپ بتن را تا 12 افزایش داد.
- فوق روان کننده لینگو سولفات: این روان کننده به صورت مایع بوده و به عنوان یک فوق روان کننده قوی شناخته می‌شود. با استفاده از این ماده می‌توان شاهد تأثیر قوی آن بر روی ذرات سیمان بود. در صورت افزودن این روان کننده به ساختار بتن، عدد اسلامپ آن تا 21 افزایش یافته و تأثیر کنترل شده‌ای بر کندگیری بتن می‌گذارد. چنانچه نیاز به افزودن این ماده به ساختار بتن دارید باید از آن به میزان 8/0-3/0 درصد وزن سیمان استفاده کنید.
بیشتر بخوانید: ضد یخ بتن چیست؟
استاندارد روان کننده بتن
روان کننده‌های بتن با توجه به استانداردهای تعیین شده، تولید می‌شوند. این مواد در واقع نوعی رزین محلول نمکی هستند که باعث می‌شوند تا آب مورد نیاز برای تهیه مخلوط بتن به صورت چشمگیری کاهش پیدا کند. این مواد به رنگ قهوه‌ای تیره بوده و طبق استانداردها، به حالت مایع و یا پودر تولید می‌شوند.
روان کننده بتن را باید طبق استانداردهای تولید و استفاده از آنها مورد استفاده قرار دهید. در غیر این صورت عملکرد صحیحی نداشته و هیچ تأثیری بر ساختار بتن نخواهد داشت و در برخی موارد به ضعیف‌تر شدن بافت ملات می‌انجامد.
بر اساس استانداردهای این روان کننده‌ها، به ازای هر 50 کیلوگرم سیمان باید 250 تا 300 میلی لیتر از روان کننده مایع و یا 20 تا 30 گرم روان کننده پودری استفاده نمود. برای استفاده از روان کننده‌های پودری لازم است تا آن را با مصالح خشک ترکیب کنید و سپس آب به آن اضافه نمایید؛ اما در صورت استفاده از روان کننده مایع باید آن را در آب ترکیب نموده و به مصالح خشک اضافه کنید.
روش ساخت روان کننده بتن
به منظور ساخت انواع روان کننده‌ها از ریتاردرها، مونومرها، دیفومر یا آنتی فوم، زود گیرنده‌ها، رنگدانه ها و پرزرواتیوها و … استفاده می‌شود. با این که روش ساخت انواع روان کننده بتن با یک فرمول و اساس کلی امکان پذیر است، اما با توجه به نوع روان کننده و ترکیبات موجود در آن، روش‌های ساخت هر کدام با دیگری کمی تفاوت دارد.
در واقع فرمول شیمیایی که هر کدام از این روان کننده‌ها که در آنها از مواد آلی و غیر آلی متفاوتی استفاده می‌شود باعث می‌شود تا هر کدام از این محصولات دارای عملکردی متفاوت باشند؛ اما نتیجه کار تمامی آنها، کمک به کاهش میزان آب مورد نیاز برای تهیه بتن است.
تفاوت روان کننده با فوق روان کننده بتن
روان کننده‌ها به عنوان اولین نسل این محصولات شناخته می‌شوند. این در حالی است که با تغییرات انجام شده در ساختار این محصولات، فوق روان کننده‌ها به وجود آمده و دارای قدرت اثر بیشتری هستند. کلیه این محصولات بر پایه چهار گرید نفتالینی، لینگو و پلی کربوکسیلاتی و ملامینی تولید می‌شوند.
بر همین اساس روان کننده‌ها در سه دسته انواع دیر گیر، زودگیر و معمولی تولید می‌گردند. با توجه به خواصی که دارند به عنوان روان کننده بتن در مواردی که قرار است بتن برای استفاده در سدسازی و دیگر پروژه‌های بزرگ کاربرد دارد مورد استفاده قرار می‌گیرند. میزان مصرف آنها در هر پروژه با توجه به میزان سیمان مصرفی متفاوت بوده و موجب کاهش میزان نیاز به آب از 5 تا 12 درصد می‌شود.
فوق روان کننده‌های بتن بر اساس استانداردهای بین المللی به دو گروه معمولی و کندگیر تقسیم می‌شوند. استفاده از هر کدام این محصولات سبب می‌شود تا در میزان مصرف آب به اندازه 12 تا 25 در مصرف آب مورد نیاز برای تهیه بتن استاندارد، صرفه جویی شود.
از دیگر مواردی که باعث می‌شود تا میان روان کننده‌ها و فوق روان کننده‌ها تفاوت وجود داشته باشد، قیمت آنها می‌باشد. با توجه به تفاوت مواد مورد نیاز برای تهیه فرمولاسیون هر کدام از این محصولات و به تناسب آن، تفاوت در عملکرد این مصالح، قیمت آنها با هم متفاوت می‌باشد. از این رو توصیه کارشناسان این است که قبل از خرید روان کننده بتن و فوق روان کننده‌ها، در مورد نحوه مصرف و موارد کاربرد آنها و همچنین قیمت این محصولات اطلاعاتی کسب نموده و سپس برای خرید آنها به کارشناسان تهران تخریب تماس بگیرید.
نوشتن نظر